ان مع العسر یسرا..

امام علی(ع):

من خطبته الشقشقیة: طفقت ارتئی بین ان اصول بید جذا او اصبر علی طخیة عمیا ... فرایت ان الصبر علی هاتا احجی، فصبرت و فی العین قذی، و فی الحلق شجا ... فصبرت علی طول المدة، و شدة المحنة .(خطبه 3)
در خطبه شقشقیه، می فرماید: با خود اندیشیدم که آیا با دست تنها حمله کنم یا آن که بر شر این تیرگی شکیبا باشم ... دیدم که صبر در این جا خردمندانه تر است. پس صبر کردم در حالی که گویا در چشمانم خاشاک و در گلویم استخوانی است ... در این مدت دراز و در این شدت غم و محنت صبر کردم.

من صبر صبر الاحرار، و الا سلا سلو الاغمار. (حکمت 413)

هرکه (در حوادث) شکیبایى مى کند چون آزادگان صبر کند (اجر برد) وگرنه چون جاهلان مصیبت را فراموش کند و (اجرى ندارد).

ان لم تکن حلیما فتحلم؛ فانه قل من تشبه بقوم، الا اوشک ان یکون منهم. (حکمت 207)
اگر بردبار نیستی خویشتن را بردبار جلو ده؛ زیرا کمتر کسی است که خود را شبیه گروهی کند و به زودی یکی از آنان نشود.

پی نوشت: خداوند جبار است، کاری واگذار به او شود از همه جهات به بهترین وجه کفایت و جبران می کند. همین!
پی نوشت 2: حدیث هست که چشمت را ببند که دروازه ذهنت هست، ذهنت را کنترل کن که دروازه قلب است و قلب را مواظب باش که همه هستی توست. این روزها سخت مشغول جمع و جور کردن شکسته های هستیم هستم. دل متصل به خدا(برای خدا) زود می شکند و دل نامتصل به خدا هم(برای غیر خدا). نه؟