حرکت

بسم سید السادات

در گذرگاه زمان خیمه شب بازی دهر

با همه تلخی و شیرینی خود میگذرد

عشق ها میمیرند

رنگ ها رنگ دگر میگیرند 

و فقط خاطره هاست

که چه شیرین و چه تلخ دست ناخورده به جا می مانند.

مهدی اخوان ثالث

بعد از این همه رسالت دردی که بر دوشم نهادید و این همه سوز، امسال چادرتان بیش از پیش بر سرمان کشیده شد و مهرتان موجی زد و دوباره غرق کرد این کوچک مادر دوست را. این مهر مادرانه تان را دوست دارم.

سالروز ولادت شما باشد و شهادت پدر شهیدم صیاد و آنگاه ما را علی بن موسی الرضا(ع) اذن دهد و دلم گواه دهد که معجزه کرده اید و من بگویم نیست؟ خوشا به حالم که چادرتان را نیز هنوز هم به ما الطفات هست.

مادرا!

چند ماهی و شاید چندسالی هست که ننوشته ام برایتان، ببخشید این کم سعادتی عبد هیچ در هیچ تان را. خودتان بیایید و دوباره پاکم کنید. آنقدر پاک، تا بشوم مثل روزهایی که من بودم و شما بودید و موج موج روضه که غرقم می کرد و می مردم و شما باز می شدی مثل الان مسیح زندگیم. 

می روم سر خانه اول اول اول: هنوز هم گدای سر به زیر می خواهی؟

پی نوشت:

موضع بنده در برابر تمام ظلمهایی که به حقیر شد سکوت است، سوال و پاسخ بنده سرپل صراط!

واگذار می کنیم به خدا که او جبار است و عالم بما فی الصدور..