بحر تشویش

گوشه چشمی نظری صاحب تشویش جهان،هان که من و پنجره در نور نشستیم و دو دستان جهان چشم به اکرام تو دارد.
 و تو آیی و محرم، شود اینجا و مجسم، که شما کاوه ای اما، علمت کفش رقیه، , و همه گریه و گریه...
و تو گویا که شود خون دو چشمت، و دو چشمت شود آیا که ز تشویش بیفتد؟
 به فدای نفست،آه... بیا یوسف زهرا

نان و نمک

شش سال پیش که عکاس عکس می گرفت
؛
در فکر این نبود، که نمک گیر می شود

(عکسی از شش سال پیش...)

پرواز

خواهد آمد وعده ات نزدیک ای جانان من
دست من در دست تو
حرکت به سمت آسمان

/شهید خرازی/

مهر مادرانه

مزه ی داغ و خوب سوهانت، یک بغل مهر مادرانه تو 

این همه بغض و روضه، حاجت ما: لانه ای کنار خانه ی تو

تا بسان کبوتران سیاه؛ بر طوافی شود دو چشمانم 

‫السلام گویمت ز صحن طلا؛ از دو دست تو دانه بستانم‬

السلام  یا دخت نبی، عمه، السلام دخت فاطمه جان (س) 

مانده ایم و گیر کرده ایم بانو، چاره ای بکن تو فاطمه جان‬

زیر گنبد آینه کاریت هردم، یک سبد بغض و گریه آوردم

السلام بنت خدیجه، بنت امیر، توبه توبه آوردم

پی نوشت: شعری از خودم وقت ورود به حرم بی بی(س)